Waterkasteel Chateau d’eau
In het midden van het Erehof, net voorbij het Ros Beiaard, lag een rechthoekig bassin. De blik van de bezoeker werd onmiddellijk naar de hoek gezogen waar het water van het Waterkasteel in het bassin stortte. Een beeldengroep van Jules van Biesbroek - Schoonheid , Kracht en Wijsheid – sierde de grote fontein. Ook langs de rand van het bassin stonden verschillende beelden die refereerden aan de Griekse mythologie. Zo keek een naakte Europa vanop de rug van haar stier de voorbijgangers schaamteloos toe.
De fontein lag voor een zuilengalerij die bestond uit een ovalen centraal deel met links en rechts een zuilenrij met vier stuks. Op het voorste deel pronkte de allegorische beeldengroep ‘Beaute – Force – Sagesse’. Het beeld Sagesse droeg in haar schoot een driehoek. Deze verwees duidelijk naar de vrijmetselarij, waarvan Van de Voorde lid was. Links en rechts van deze centrale beeldengroep was een groep figuren in hoog reliëf gebeeldhouwd.
Een grote fontein in de vorm van een waterval die uitkwam in het brede bassin van het Erehof.
Het totaalontwerp voor het Chateau d'Eau was van de hand van Oscar Van de Voorde. De beeldengroep was het werk van Jules van Biesbroeck.
Jules van Biesbroeck.
Jules Van Biesbroeck (1873-1965) is een zo goed als vergeten kunstenaar. Hij was de huiskunstenaar van de Gentse Socialistische Arbeidersbeweging. Hij ontwierp wagens, beelden en panelen voor de 1 meivieringen in Gent. In de Gentse binnenstad, vind je her en der werken van hem terug zoals het monument voor François Laurent op het gelijknamige plein, monument voor Edmond Van Beveren aan het Citadelpark en 'De mastplanters' aan het Museum voor Schone Kunsten.
Waterkasteel in tweede deel van Erehof, naar het Paleis van Schone Kunsten toe.
Oscar Van de Voorde
Geboren in Gent op 19 november 1871 en er overleden op 11 juni 1938. Zoon van Jacobus Theodorus, kamslager (1839-1916) en van Leonia Gobert, mutsenmaakster (1846-1931).Tweede kind uit een gezin van vijf. Hij bleef ongehuwd.
Oscar Van de Voorde is vooral gekend gebleven als hoofdarchitect van de Wereldtentoonstelling van 1913 in Gent, een functie waarin hij reeds op 1 maart 1909 werd aangesteld. Hij tekende de indeling van het terrein, bepaalde de plaats van de verschillende afdelingen en paviljoenen en hij ontwierp zelf de belangrijkste gebouwen. Vooral in de gebouwen voor de erelaan was heel duidelijk de invloed van de Weense architectuur van Otto Wagner te zien. De dienstgebouwen daarentegen sloten stilistisch aan bij de cottage die hij op de Wereldtentoonstelling van 1910 in Brussel had gebouwd en die door zijn functionalisme vandaag nog als "modern" zou worden bestempeld. Voor Perzië, Italië, Nederland en Spanje ontwierp hij paviljoenen in stijlen die specifiek waren voor die landen.
