Henri Dunantlaan
Smal straatje, oorspronkelijk leidend naar de overzet aan de oude Leie-arm, gedempt in 1955 en waarop nu de Henri Dunantlaan aangelegd is. Langs deze oude en nog bestaande Leie-arm, rechts van de straat hebben zich vanaf tweede helft 19de eeuw verschillende bedrijven, voornamelijk blekerijen, gevestigd en enkele beluiken. Laatst genoemde verdwenen reeds.
Van de bedrijven rest nog de gebouwen van de voormalige fabriek voor verwerking van textielafval zogenaamd "Dechets Beaumont", voornamelijk daterend uit eerste kwart 20ste eeuw. Ze omvatten enkele magazijnen, onder meer een schuin, bij het water ingeplant bakstenen gebouw, gedateerd "anno 1925" op de verhoogde middentravee. Rechthoekig blok met drie bouwlagen en zes traveeën onder laag zadeldak. Verticaal geritmeerd door bakstenen lisenen waartussen gekoppelde getoogde vensters, op de bovenste verdieping met jaloezieramen voor de droogruimte. Inwendig verbouwd. Overige sterk verbouwde en inwendig volledig aangepaste bakstenen bedrijfsgebouwen onder raekemdaken aan Overzet.
Tussen 1958 en 1960 realiseerde de universiteit Gent een nieuw gebouw voor het Hoger Instituut voor Opvoedkunde (HIO) met een experimentele basisschool, naar ontwerp van ingenieur-architect Jules Trenteseau.
Het Hoger Instituut voor Opvoedkunde (HIO) werd op initiatief van de socialistische minister Camille Huysmans in 1927 opgericht in de schoot van de faculteit Letteren en Wijsbegeerte. Na de Tweede Wereldoorlog groeide het instituut uit tot een internationaal erkend kenniscentrum, onder andere dankzij de in 1948 opgerichte Experimenteerschool in Zwijnaarde, waar pedagogische theorieën werden getoetst aan de praktijk. Op 20 juni 1969 verzelfstandigde dit instituut zich tot een aparte faculteit (Psychologie en Pedagogische Wetenschappen) waarvoor in 1972-1973 een nieuw, brutalistisch gebouw werd opgericht aan de overzijde van de Henri Dunantlaan (nummer 2) naar ontwerp van Pierre Pauwels.
Kenmerkend voor het HIO is dat het een basisschool omvat die als een experimenteel laboratorium fungeerde. Zo maakten spiegelwanden het mogelijk om de klassen ongezien te observeren. Trenteseau vertaalde dit programma naar een complex met twee vleugels in L-vorm met in de knik de traphal. De lange oost-westgerichte vleugel langs de straat omvat op de begane grond de lagere school met de klassen aan de tuinzijde (afgeschermd van lawaai) en aan de straatzijde onder andere de keuken en eetzaal. Op de eerste verdieping bevinden zich de wetenschappelijke lokalen (leslokalen, bibliotheek, bureaus van professoren en assistenten,…). De korte noord-zuidgerichte vleugel bevat op de begane grond onder andere een conciërgewoning en de grote overdekte speelplaats (préau). Op de eerste verdieping werd een groot auditorium voorzien.
Het gebouw werd opgetrokken op een fundering van Franki-palen en bestaat uit een skelet van gewapend beton. De vleugel aan de Henri Dunantlaan telt twee bouwlagen onder een plat dak en de heel regelmatige straatgevel hiervan wordt gekenmerkt door twaalf identieke traveeën met betonnen kroonlijst. De bouwlagen en traveeën worden benadrukt door het gebruik van betonpanelen voor de lateien en de licht vooruitspringende pijlers. De invulling bestaat uit een bakstenen borstwering en grote vensters met aluminium ramen. Rechts van dit volume bevindt zich de traphal met een aluminium gordijngevel die bijna volledig beglaasd is en zicht geeft op de lichte, elegante draaitrap. Op de begane grond, rechts van de ingang bevindt zich een kleurrijk figuratief wandkunstwerk van Jean-Pierre De Vynck. De twee zijgevels van dit straatvolume zijn grotendeels blind en in baksteen (aan de westzijde met een herdenkingssteen). De noord-zuidgerichte vleugel is iets hoger opgetrokken dan de straatvleugel, heeft een licht hellend dak en wordt bekleed met betonpanelen op een sokkel van baksteen.
Gelegen tussen de Watersportbaan en de Coupure vindt u de erkende assistentieappartementen van Dunant Gardens. Deze erkende assistentieappartementen met 1 en 2 slaapkamers zijn voorzien van ruime zonneterrassen met uitzicht op vier prachtig aangelegde binnentuinen.
De assistentieappartementen garanderen een zorgeloos verblijf dankzij het uitgebreide a-la-carte dienstenpakket van de beheerder (permanentie, warme maaltijden, thuisverpleging, boodschappen, poets-en strijkdienst, SOS-dienst, etc). Solidariteit voor het gezin, de beheerder, heeft door de jaren heen een verfijnde service uitgewerkt die naadloos inspeelt op de individuele behoeften van haar bewoners.
Bij het verzamelen van foto’s en documentatiemateriaal heb ik onder andere gebruik gemaakt van beeldmateriaal uit de collectie van archief Gent. Via onderstaande link kom je op hun uitgebreide site:
Voor de beschrijving van huizen en straten verwijs ik naar
https://beeldbank.onroerenderfgoed.be/images?text=gent
