Lantaarnopstekers

Verhaal beschreven door Jaime Jurdan verschenen in Ghendtsche Thydingen 1991. Een klein deel beschrijft zijn buurman die als beroep lantaarnopsteker is.  

“In nr. 6, rechts van ons huis, woonde een stille, zwijgzame man, een weduwnaar met een zoon Albert van rond de 20 en een dochter, ook een Germaine. Ik ben de naam van de man vergeten en ook welke stiel hij had. Maar wat hij 's avonds deed wist iedereen, hij was namelijk de lantaarnopsteker van onze wijk. In die jaren waren enkel de grote aanliggende straten reeds elektrisch verlicht. In al onze kleine straatjes stond op elke hoek een gaslantaarn die bij valavond moest omstoken worden, en bij zonsopgang uitgedoofd. Elke avond, bij mooi weer of bij regen, sneeuwval of storm, trok onze zwijgzame gebuur op met een lange stok op de schouder. Bij elke lantaarn ging de stok de hoogte in om het hefboompje te verdraaien en zo het altijd brandende waakvlammeltje aan te wakkeren. Elke morgen, zelfde tournee om alle lantaarns te doven. Regelmatig moest hij ook gedurende de dag een ronde doen voor het onderhouden en reinigen van de lantaarns. Dan ging de man op weg met ladder, emmer en spons. Elke lantaarn kreeg zijn beurt. Binnen en buiten de 4 ruitjes wassen en als het nodig was een nieuwe "manchon" of gloeikousje steken. Een zeer nuttig werk in die tijd.”

https://huisvanalijn.be/nl/collecties-landing