Isabellakaai
In 1901 aangelegde kaai langs de rechteroever van de Schelde tussen Terplatenbrug en Stalhof. Geplaveide straat met bochtig tracé en beboomde oever met platanen. In de bocht bleef een wachttorentje bewaard dat aanvankelijk deel uitmaakte van een supplementaire vestingsmuur van het Sint-Pietersdorp, daterend van 1658-59. Rond zandstenen hoektorentje, zo geheten "de peperbus" doorbroken door schietgaten en geleed door een waterlijst onder kalotvormige bedaking. De geprofileerde overkraging onderaan en sporen van de bakstenen muur wijzen op de oorspronkelijke functie van wachttorentje langs de Schelde.
Van de aanvankelijke kleinschalige bebouwing uit de vroege 20e eeuw blijven slechts enkele panden bewaard. Nummer 24, 25 en 27, 28: neoclassicistische burgerhuizen met drie bouwlagen en twee of drie traveeën onder doorlopende of iets verspringende kroonlijst. Belijnde lijstgevels met imitatiebanden op de begane grond en doorlopende kordons. Rechthoekige, omlijste vensters op de bel-etage gemarkeerd door druiplijsten. Nummer 27, 28 bovendien gemarkeerd door een erker en balkon. De overige panden moesten plaats ruimen voor moderne hoge bouw en het in 1973 ingehuldigde tehuis Corneel Heymans voor gehuwde studenten.
Peperbus
In de loop van de woelige 16de eeuw kreeg Gent geleidelijk nieuwe stadsmuren. De werken werden vooral onder het calvinistisch regime en in de daarop volgende decennia geactiveerd. De oude middeleeuwse versterkingen maakten plaats voor het modernere bastionstelsel dat op artilleriebeschieting voorzien was. Ook nog niet ommuurde delen van de stad werden toen in het nieuw beschermingssysteem opgenomen. Zo legde men in het zuidelijk gelegen Sint-Pietersdorp een bijkomende bakstenen muur aan tussen Leie en Schelde, van de Heuvelpoort tot de Kortrijksepoort. Aan het eindpunt van de Schelde, bij Ter Plaeten, richtte men twee uitkijktorentjes in zandsteen op, waarvan de "Peperbus" (zo genoemd wegens zijn vorm) de enige overblijvende getuige is. De site is nu dermate veranderd dat men de vroegere militaire context zelfs niet meer kan raden. Het verwaarloosd torentje staat er als een vreemd standbeeld en geeft een onstabiele indruk. Het grote kraagstuk waarop de helft van de romp rust, vertoont zeer mooie profileringen.
Laatste restant van Gentse stadsomwalling, de Peperbus, in ere hersteld
De Peperbus, een toren die deel uitmaakte van de stadsomwalling van Gent, is helemaal gerestaureerd. Het torentje is zeker 350 jaar oud en stond jaren te verkommeren. Na protest van een actiegroep is het steen voor steen afgebroken en heropgebouwd. De Peperbus staat langs de Schelde in Gent, op een steenworp van de Kinepolis. Het is al ruim dertig jaar erkend als monument.
Home Heymans
In september 1973 opent aan de Isabellakaai en op de terreinen van aannemer N. Maes, Home Heymans, genoemd naar professor en Nobelprijswinnaar Corneel Heymans. Naast Home Fabiola (1960) en Home Vermeylen (1971) voor meisjesstudenten, is deze home bedoeld voor gehuwde studenten. Tegen een schappelijk tarief van 2.000 tot 4.000 frank kunnen koppels een van de 105 gemeubelde appartementen huren. Op het gelijkvloers van de Home bevindt zich een kinderkribbe die opvang voorziet voor 74 kinderen van studenten en personeelsleden. De bouw kadert binnen de initiatieven van de UGent om gezinsplanning te stimuleren en mogelijk te maken.
Via Home Heymans wil het universitair bestuur gehuwde koppels de kans geven te studeren. Op dat moment maken gehuwde studenten 7% uit van de totale studentenpopulatie, goed voor 875 studenten. Daarnaast wil men vanuit een katholieke visie het huwelijk promoten en jongeren overtuigen om het huwelijk niet te lang uit te stellen. Een derde en belangrijke reden is dat dergelijke institutionalisering de vrijheid geeft aan jongeren om binnen het huwelijk aan gezinsplanning te doen. De nood voor opvang van kinderen van studenten was al in de jaren 1960 duidelijk geworden en bovendien bleek uit de studie Jeugd voor de muur van Jos Van Ussel en Jaap Kruithof dat gehuwde studenten te kampen hebben met financiële moeilijkheden, waardoor het gebruik van anticonceptie in het gedrang komt en er vroeger dan gewenst kinderen van komen.
De koppels van Home Heymans mogen dan wel een volwaardig liefdesleven leiden, aan de andere homes is er van seksuele vrijheid geen sprake. In april 1974 komen studenten in opstand tegen de zogenaamde sekscontroles: elke bezoeker moet zich aanmelden en, belangrijker, voor het vallen van de nacht ook weer afmelden bij de conciërge van de Home. De protesten en bezettingen van de studenten te spijt, raakt het Vast Bureau niet aan het kamerreglement. Maar in de de praktijk zullen ze wegens financiële overwegingen niet langer worden toegepast.
De stille afschaffing van de sekscontroles is een eerste fase in de strijd om gemengde homes. De tweede fase wordt ingeluid in 1978 met de publicatie van de resultaten van een enquête bij de homeraden. Daaruit blijkt dat de homestudenten onder andere geïnteresseerd zijn in gemengde homes en af willen van de tijdslimiet op bezoekers. De UGent is weinig onder de indruk van de vragen. De eerste gemengde homes zullen er pas komen in 1987 onder de progressieve rector Leon De Meyer.
Dertig jaar na de bouw is Home Heymans aan een grondige renovatie toe. In 2003 wordt gestart met de buitenkant, en tussen 2005 en 2009 zijn de appartementen aan de beurt. De aanwezigheid van de kinderkribbe blijkt overigens een hoofdbreker: de 74 kindjes houden niet van renovatielawaai maar zijn evenmin zomaar te verhuizen naar een ander gebouw elders in de stad. Doorheen haar bestaan is de vraag naar betaalbare appartementen in Home Heymans groter dan het aanbod. De selectie van de koppels gebeurt vandaag via een prioriteitenlijst. Koppels waarvan beide partners aan de UGent of de HoGent studeren hebben voorrang en de Sociale Dienst bemiddelt voor de beursstudenten.
Bij het verzamelen van foto’s en documentatiemateriaal heb ik onder andere gebruik gemaakt van beeldmateriaal uit de collectie van archief Gent. Via onderstaande link kom je op hun uitgebreide site:
Voor de beschrijving van huizen en straten verwijs ik naar
https://beeldbank.onroerenderfgoed.be/images?text=gent
