Jubileumlaan
Na de Tweede Wereldoorlog heerste er woningnood en daarom werd in 1950 het plan opgevat om in het moerasgebied de Neermeersen een nieuwe woonwijk op te richten. Deze wijk zou elf flatgebouwen moeten gaan omvatten en daarmee ongeveer 1500 woningen.
Toen in 1955 de Watersportbaan gereed kwam werd de grond die vrij kwam bij het graven van de baan gebruikt om de moerassen te dempen, waardoor er een nieuwe woonwijk opgericht kon worden. Verschillende sociale huisvestingsmaatschappijen krijgen de mogelijkheid om in de wijk hun projecten te ontwikkelen, waaronder de Gentse Maatschappij voor de Huisvesting die de terreinen langs de Jubileumlaan gaat bebouwen. Voor het project werd Jules Trenteseau aangesteld als de architect.
In 1959 werden er drie flatgebouwen met elk 8 verdiepingen en samen 286 appartementen voltooid.
Anno 2018 waren de flatgebouwen verouderd en omdat renovatie niet haalbaar bleek, zullen de gebouwen worden afgebroken en vervangen door nieuwbouw.
Jules Trenteseau. Het is een naam die niet direct een belletje doet rinkelen. Het laatste project van deze architect, de beruchte Rabottorens, doet dat wel. Naast die verguisde woontorens heeft hij nog een heel pak projecten in Gent verwezenlijkt. Eén daarvan is een serie van drie opvallende woonblokken aan de Jubileumlaan, bij de Watersportbaan.
Na de Tweede Wereldoorlog is de Gentste binnenstad in een lamentabele staat. 10 procent van de woningen zijn krotten, er is een groot tekort aan degelijke huisvesting. In 1950 vat de stad het plan op om de Neermeersen, een moerassig gebied net buiten de stad, om te toveren in een nieuw stadsdeel.
Eind jaren 40 worden de CIAM-principes van moderne hoogbouw in het groen populair. In Antwerpen gaan in 1950 verschillende grote hoogbouwprojecten van start, waaronder Braems wooneenheid op het Kiel. Gent kan niet achterblijven en de nieuwe wijk op de Neermeersen moet gebaseerd zijn op dezelfde principes. Er wordt een plan uitgetekend voor een hoogbouwwijk met 11 woontorens (zo'n 1.500 woningen). De torens worden geschikt rond de kop van een twee kilometer lange waterbaan.
Op 24 augustus 1955 wordt de Watersportbaan ingewijd, net op tijd voor de Europese roeikampioenschappen dat jaar. De enorme hoeveelheid aarde die is vrijgekomen bij het graven van de baan wordt gebruikt om de omliggende moerassen te dempen. Er kan nu worden gebouwd. De bouwpercelen worden verdeeld onder de verschillende sociale huisvestingsmaatschappijen. Het terrein langs de Jubileumlaan gaat naar de Gentse Maatschappij voor de Huisvesting (nu WoninGent).
Zij stellen architect Jules Trenteseau aan voor het ontwerp van het project. Hij tekent 3 blokken van 8 verdiepingen, samen goed voor 286 appartementen. Het zijn speelse woontorens met in- en uitspringende ramen en grote luifels die de ingangen markeren. De torens worden in 1959 in gebruik genomen. Trenteseau zal de jaren daarna nog vaak projecten van de Gentse Maatschappij voor de Huisvesting uitwerken. Zo zijn bijvoorbeeld ook de blokken aan de Groenebriel en de eerder vermelde Rabottorens van zijn hand.
Vandaag voldoen de blokken aan de Jubileumlaan niet meer aan de huidige eisen qua wooncomfort. De torens zijn belangrijke voorbeelden van naoorlogse architectuur en WoninGent wilde de gebouwen in eerste instantie renoveren, maar technisch onderzoek heeft uitgewezen dat dit niet haalbaar is. De middenste toren wordt in 2020 gesloopt, er komt nieuwbouw in de plaats. Het moet toonaangevende architectuur worden, waardige vervangers voor de iconische torens van Trenteseau
De Bollekensschool is een lagere school die in 1967 werd gebouwd door de stad Gent naar een modernistisch ontwerp van Paul Robiette, en met een opvallende, speelse decoratie van Carmen Dionyse die de school haar naam gaf.
De Bollekensschool werd midden jaren zestig door de stad gebouwd als onderdeel van de nieuwe woonwijk rond de Watersportbaan. De bezieler was de socialistische schepen van onderwijs Armand Hacquaert (1906-1989) en het gebouw werd op 4 september 1967 officieel ingehuldigd. Op dat ogenblik omvatte het complex een dagverblijf voor peuters, een kindertuin en een lagere school. De plannen voor het gebouw dateren van maart 1962 en werden gemaakt door architect Paul Robiette. Het gebouw bevat ook een keramisch kunstwerk van Carmen Dionyse, getiteld 'Groeiende gemeenschap' en vervaardigd bij Koramic (Kortrijk). De kleurrijke bollen waaruit dit kunstwerk bestaat, gaven het gebouw al snel zijn naam. Onderaan de gevel was oorspronkelijk ook een mozaïek van Jan Burssens voorzien maar hij zag uiteindelijk af van de realisatie. Tussen 2009 en 2013 werd de school gerenoveerd naar ontwerp van Ellen Denoyette. Hierbij werd de achtergevel van het hoofdvolume aangepast.
Bij het verzamelen van foto’s en documentatiemateriaal heb ik onder andere gebruik gemaakt van beeldmateriaal uit de collectie van archief Gent. Via onderstaande link kom je op hun uitgebreide site:
Voor de beschrijving van huizen en straten verwijs ik naar
https://beeldbank.onroerenderfgoed.be/images?text=gent
